- gruchotać
- gruchotać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, gruchotaćoczę || gruchotaćocę, gruchotaćocze || gruchotaćoce, gruchotaćany {{/stl_8}}– zgruchotać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'rozbijać coś na drobne kawałki, powodując hałas; druzgotać, kruszyć, miażdżyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zgruchotać komuś kości. Trzask gruchotanej czaszki. Stos zgruchotanych talerzy. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}gruchotać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk IIa, gruchotaćocze || gruchotaćoce {{/stl_8}}{{stl_7}}'o wielu przedmiotach uderzających o siebie: wydawać silny, często przytłumiony, przerywany odgłos; powodować taki odgłos': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skorupy filiżanek gruchotały w koszu. Kredki gruchoczą w pudełku. Samochód gruchotał na bruku. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.